De opdrachtgevers voor de aanleg van de Via Ferrata zijn in de regel de nationale bergsportverenigingen. Bij het ontwerp en de aanleg komt het eerste gedeelte van het traject overeen met de moeilijkste gedeelten van het gehele traject in termen van complexiteit. Een klimmer die dit deel van de ferrata heeft beklommen, kan er dus op rekenen dat er geen secties zullen zijn die moeilijker zijn dan de zojuist beklommen sectie.
Wat is een Via Ferrata?
Een Via Ferrata is een rotsachtig gebied uitgerust met een veiligheidstouw. Deze is met metalen pinnen aan de rots zelf bevestigd, en niet noodzakelijk op dezelfde afstand. Het allereerste Via Ferrata traject werd in 1843 gebouwd in het Dachstein massief in Oostenrijk. Een dergelijke route kan verschillende moeilijkheidsgraden hebben en wordt aangeduid met een cijfer en een letter. De eenvoudige routes worden meestal te voet afgelegd, zonder bijkomende structuren. Moeilijkere routes omvatten klimelementen en extra steunen die in de rots zijn aangebracht, zoals een ladder, een pin of een apenbrug. Over het algemeen bevinden alle via ferrata zich in zeer schilderachtige gebieden. Onderweg kunt u verschillende dieren tegenkomen, zoals een reekalf, een vos, een marmot en een eekhoorn die op een paar passen afstand vliegt.
Factoren die van invloed zijn op de complexiteit van de route
Regen bemoeilijkt de Via Ferrata aanzienlijk omdat er een risico op onderkoeling bestaat, bevroren handen houden het steunpunt niet meer betrouwbaar vast. Onweer is ook levensgevaarlijk omdat de staalkabel verandert van een betrouwbaar relais in een gevaarlijke geleider van statische elektriciteit, en zelfs bij afwezigheid van bliksem kan dit een schok veroorzaken. Sneeuw maakt het zeer moeilijk om langs het ferraat te bewegen, waardoor de veiligheidskabel volloopt en de karabiners er niet langs kunnen trekken. Negatieve luchttemperaturen maken het zeer moeilijk om metalen ferraatelementen te gebruiken, natte handschoenen kleven er letterlijk aan vast. Dikke mist, schemering en duisternis kunnen het reizen op het ferrate aanzienlijk bemoeilijken, aangezien de routes niet voor dergelijke omstandigheden zijn ontworpen.
Welke uitrusting is nodig voor de ferrata routes?
Voor een veilige afwikkeling van de Via ferrata is een speciale set nodig, bestaande uit een harnas, een klimhelm en speciale ferrata-snorren of schokdempers. De snor heeft twee gesmolten karabiners van het type K en een dynamische energieabsorber die de schok bij een val opvangt. De valenergie wordt geabsorbeerd wanneer de naden die het weerstandstape in het absorberende materiaal naaien, breken. In geval van een defect wordt de schokdemper vernietigd en moet hij worden vervangen. Voor mensen met overgewicht, beginners of klimmers met een grote rugzak op hun schouders wordt het gebruik van een borsttuigje dat met een ingenaaide lus aan het harnas wordt bevestigd, of een in de handel verkrijgbaar volledig lichaamsharnas sterk aanbevolen. En alle uitrusting moet voldoen aan de bergsport- en klimvereisten en voorzien zijn van een keurmerk.